Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Απλά είμαι εγώ


Πολλοί δεν με προσέχουν, με προσπερνούν χωρίς να νοιαστούν, χωρίς να τραβήξω το βλέμμα κανενός... Περπατώ με σκυφτό το κεφάλι και δεν δήνω λογαριασμό σε κανέναν.... Στην τάξη μπορεί να με δεις χαμογελαστή.... Μα δεν σημαίνει ότι είμαι.... Πίσω από αυτό το γλυκό χαμόγελο, κρύβεται η μεγαλύτερη θλίψη και ο μεγαλύτερος πόνος... Αν πιστεύεις μόνο σε αυτά που βλέπεις τότε είσαι για τα καλά γελασμένος... Ορισμένες φορές παραπονιέμαι για πράγματα που δεν μπορώ να τα έχω και αμέσως μετά αφού κάτσω και σκεφτώ, καταλαβαίνω ότι είμαι το πιο ευτυχισμένο κορίτσι, από την στιγμή που είμαι καλά εγώ και η οικογένειά μου, από την στιγμή που έχω τις φίλες και τους φίλους μου.... Τι να τα κάνεις λοιπόν τα υλικά αγαθά? Να τα βράσεις!!! Κανείς όμως δεν μπορεί να μου χαλάσει την διάθεση....Ότι και αν μου κάνει.... Χαμογελώ για να υπάρχω, υπάρχω για να ονειρεύομαι, ονειρεύομαι για ένα καλύτερο μέλλον...

1 σχόλια:

Margo είπε...

Και έτσι πρέπει να κάνεις...να ονειρεύεσαι για ένα καλύτερο μέλλον..ό,τι και να συμβεί ακόμα και ένας θάνατος(διάβασα το "τελευταίο αντίο"και λυπάμαι για τον φίλο σου)πρέπει να προσπαθούμε να επιβιώσουμε όσο δύσκολο κι αν μας φαίνεται αρχικά...βέβαια σαυτό πολλές φορές βοηθάνε και οι φίλοι που απ'όσα λες είσαι ικανοποιημένη...Συνέχισε να σκέφτεσαι με τον ίδιο αγνό τρόπο και να συγχωρείς αλλά να μην ξεχνάς!!Αν χρειαστείς κάτι,παρ'όλο που δεν γνωριζόμαστε καθόλου μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου...Συνανθρώπινοι Χαιρετισμοί...